Een nieuwe vrouw zijn
Als je je als man meer vrouw voelt of van geslacht verandert, kun je natuurlijk op vrouwen blijven vallen. Word je dan lesbisch?
Jongens en mannen kunnen net als meisjes en vrouwen het gevoel hebben dat ze 'in een verkeerd lichaam' zijn geboren. Ze voelen zich prettiger met vrouwen, dragen liever vrouwenkleding en willen soms ook lichamelijk vrouw zijn. Als man-naar-vrouw transgender kun je ervoor kiezen om als vrouw door het leven te gaan, ook zonder hormoonbehandeling of operatie. Ook kun je voor de transformatie gaan en lichamelijk en formeel vrouw worden.
Als je een vrouwelijke partner hebt, dan kan de wereld jullie na je transformatie beschouwen als 'lesbisch'. Misschien is dat het liefste wat je wilt: dan ben je een echte vrouw. Maar misschien voel je je ook nog deels mannelijk en is er geen eenvoudige term voor jullie liefde. Duidelijk is dat jullie relatie sterk is als ie stand houdt tijdens de sekse-verandering. Daar komen namelijk veel twijfels en emoties bij kijken. Je zelfvertrouwen kan een knak krijgen, omdat je niet degene bent die je wilt zijn, of omdat je te maken krijgt met veel discriminatie, als je door het leven gaat als vrouw terwijl je dat nog niet helemaal bent. Als je elkaar kunt steunen, kan je relatie beter worden. Belangrijk is dat je partner haar eigen proces moet doorlopen: ook zij zal zich anders verhouden tot jou als je een vrouw wordt.
Door alle spannningen kan het zijn dat jullie uit elkaar gaan. Als je op zoek wilt naar een vrouw kun je in de lesbische scene terecht, zowel in de kroeg als op internet. Daar lopen meer nieuwe vrouwen rond: vrouwen die geboren en gesocialiseerd zijn als jongen en later vrouw zijn geworden. Let op: alle vooroordelen over transvrouwen leven ook onder lesbische vrouwen: dat je eigenlijk een man in een jurk bent, of dat je ' oneerbiedig gezegd ' 'omgebouwd' bent. Maar gelukkig zijn er ook vrouwen die je gewoon als vrouw zien en behandelen, misschien zelfs wel jaloers op je zijn: jij weet wat het is om een jongen te zijn. Lees hier meer over een jongen willen zijn.
Sinds een jaar of tien komt Anne er voor uit dat het hokje 'man' echt te klein voor haar is. 'Biologisch gezien ben ik geen'vrouw', alleen vind ik de eigenschappen en uiterlijke kenmerken die we aan vrouwen toekennen meestal fijner dan die we aan mannen toekennen. Maar nogmaals, ik geloof niet in een strikte tweedeling. Anne heeft altijd relaties gehad met vrouwen. Hoe noemt ze haar seksuele geaardheid? 'Het liefst noem ik die niet. Ik bevrijd me het liefst van alle patronen. Je zou kunnen zeggen: ik val op androgyne vrouwen. Begin jaren negentig had ik een relatie met een vrouw die opeens zei: 'Wanneer houd je op als man te vrijen, want dat past je niet.' Dat maakte veel indruk op me. Kennelijk hield ik iets op dat niet eigen was. Toen ik me vrouwelijker durfde uitdrukken, ging ik ook opletten of de vrouwen op wie ik viel, geen heterorelatie verwachtten, want dat paste niet meer bij me. [Zij aan Zij, 2005-04, p. 31]